Pijnlijk gevecht - medische afzakker!
In 2019, op een snikhete dag in juli, kreeg Jelle op 39-jarige leeftijd het bericht dat gezien kan worden als een keerpunt in zijn leven: diagnose parkinson. Toen kwam ineens het afscheid van zijn gezonde leven en moest hij verder gaan als patiënt.
Aan zijn diagnose ging een tijd vooraf waarin Jelle steeds vaker spanning voelde opkomen in zijn lijf. Dat leek logisch, als vader in een jong gezin; zoveel ouders met jonge kinderen ervaren stress. Ondanks de spanning deed Jelle veel aan sport. Samen met een vriend deed hij aan trail-running in mooie natuurgebieden. Als bioloog was het ideaal om zo heerlijk stil door een natuurlijk landschap te hobbelen. Hij was dankbaar voor het leven; getrouwd, drie uitbundige zonen en een verbouwing achter de rug, er waren genoeg zegeningen.
Hij besloot om meer balans te zoeken en in overleg met zijn werkgever zijn contract tijdelijk om te zetten van 4 naar 3 dagen per week vanwege spanningsklachten. Dit gaf even lucht, maar achteraf bleek dit een nadelige keuze te zijn.
Er werd bij hem de ziekte van Parkinson vastgesteld. Hij ontdekte toen dat de hoogte van een eventuele WIA-uitkering bepaald wordt op basis van de laatste twee gewerkte jaren. Juist in die periode voorafgaand aan zijn diagnose had hij zijn uren verminderd om aan het werk te kunnen blijven, zonder zich ziek te melden.
De consequentie was dat zijn eventuele uitkering lager zou uitvallen, wat onrechtvaardig voelde. Er bestaat wel een uitzondering genaamd 'medische afzakker', maar het UWV paste deze niet toe in zijn geval.
Hij besloot de strijd aan te gaan, ondanks waarschuwingen over de geringe kansen en de energie die een proces kost. Met hulp van een rechtsbijstandsverzekering en een bekwame raadsvrouw, startte hij een procedure. Mede dankzij vergelijkend video materiaal van zijn natuurtochten konden de a-symmetrische motorische klachten die bij parkinson horen het bewijs leveren dat zijn verhaal aannemelijk was.
Uiteindelijk werd hij officieel bestempeld als 'medische afzakker'. Het draaide erom in retrospect aannemelijk te maken dat er een medische noodzaak was voor de urenvermindering, wat een uitdagende taak bleek.
Jelle hoopt dat zijn ervaring anderen kan helpen. Het belangrijkste advies is om je niet zomaar ziek te melden of je uren te verminderen zonder eerst goed na te denken over de mogelijke gevolgen voor toekomstige uitkeringen, vooral als er sprake kan zijn van een chronische ziekte (zie ook https://www.parkinsonenwerk.nl/waarom-is-het-aanpassen-van-jouw-arbeidscontract-%28ipv-ziekmelden%29-geen-goed-idee).
